ဒီမိုကေရစီ သည္ လုိတရ ဖန္းဆင္ရွင္ စနစ္မဟုတ္

ဒီမိုကေရစီ စနစ္ ရင္သန္ထက္ျမက္ဖို႕အတြက္ အဆိုပါစနစ္ေအာက္က ျပည္သူမ်ားသည္ အနည္းဆံုးအေျခခံအသိပညာ (စာတတ္ျခင္းထက္ ပညာတတ္ရမည္) တတ္ဖို႕ လုိသည္ဟု ပညာရွင္မ်ား ေျပာသည္ကို မွတ္သားဖူးသည္။ 

ယင္းသုိ႕ ေျပာသျဖင့္ လူဆဲခံရသည္မ်ားလည္း ႀကံဳဖူးသည္။ 
ပညာမရွိသူမ်ားကို ႏွိမ္ခ်ေျပာဆိုသည္ ဟု ထင္ႀကသည္။ ဒီမိုကေရစီဖြံ႕ျဖိဳးစ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ႀကံဳရသည္မ်ားကို ေမ့ေနႀကသည္ (သို႕) မသိႀကေပ။ 

ဒီမိုကေရစီ သည္ လုိတရ ဖန္းဆင္ရွင္ စနစ္မဟုတ္ေပ။ စနစ္ႏွင့္အတူ၊ မူႏွင့္အတူ လူမ်ားလည္း အသီးသီးေျပာင္းလဲႀကရသည္။ စနစ္တစ္ခုကို ေျပာင္းလဲသည္မွာ ျမန္ႏုိင္ေသာ္လည္း (တကယ္တမ္း မေျပာင္းခ်င္ပဲ ေျပာင္းေယာင္ေဆာင္လွ်င္ ေႏွးေကြးသည္မွာလည္း အမွန္ပင္။) လူအမ်ား၏ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ေျပာင္းလဲရန္မွာ ႏွစ္ကာလ ရွည္လ်ားလြန္းတတ္သည္။ အမ်ား မျမင္ကြယ္ရာတြင္ လမ္းေပၚအမွိဳက္ပစ္ျခင္းမ်ား ေရွာင္ႀကဥ္တတ္ႀကျပီလား။ တုိက္ေလွကားထစ္ေထာင့္မ်ားတြင္ ကြမ္းတံေတြးပစ္ျခင္းမ်ား ရပ္ႀကျပီလား။ ေဖ့ဘုတ္ေပၚတြင္ အေကာင့္အတုမ်ားျဖင့္ ဖရိုဖရဲ ေျပာဆိုေရးသားျခင္းမ်ား ဆင္ျခင္ႀကျပီလား ေမးႀကည့္ခ်င္သည္။

တရုတ္ျပည္ႀကီး၏ လက္ေအာက္သို႕ က်ေရာက္ကာ တင္းျပည့္ဒီမိုကေရစီ ဆံုးရွံဳးသြားေသာ ေဟာင္ေကာင္ေဒသခံမ်ားသည္ ကြန္ျမဴနစ္ႀကိဳးကိုင္စနစ္ေအာက္တြင္ ေနႀကရေသာ္လည္း မိရိုးဖလာဒီမိုကေရစီခံယူခ်က္ အရင္းခံမ်ားေႀကာင့္
ျပည္ႀကီးတရုတ္မ်ားထက္ အရာရာတြင္ သာႀကသည္။ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိခြင့္မ်ားကို ကာကြယ္သကဲ့သို႕ ျပည္ႀကီးတရုတ္မ်ားထက္ စည္းကမ္းရွိႀကသည္။

ဂ်ပန္ျပည္ကို ဆူနာမီရုိက္ေသာအခါ ဂ်ပန္ျပည္သူမ်ား ဒုကၡအတိ၊ စိုးရြံ႕မွုအတိႏွင့္ ေနႀကရသည္။ ရက္သတၱပတ္အေတာ္ႀကာေအာင္ အစားအစာမ်ား ရွားပါးမွဳေႀကာင့္ ကုန္စံုဆုိင္မ်ားတြင္ တန္းစီ၀ယ္ႀကရသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ဂ်ပန္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ တစ္ဦးကို တစ္ဦး တြန္းျခင္း၊ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ျခင္း စသည့္ လကၡဏာမ်ားကို မေဖာ္ျပပဲ စနစ္တက် စီတန္းကာ မိမိအလွည့္ကို ေစာင့္၍ ေစ်း၀ယ္ႀကသည္။ အေရးတႀကီးအခ်ိန္မွာေတာင္ ငါလုိတာ ယူမည္ဆိုျပီး ထင္တုိင္းမႀကဲခဲ့ႀကေပ။

သို႕ေသာ္ ပစိဖိတ္သမုဒၵရာ၏ တျခားတစ္ဘက္ တရုတ္ျပည္တြင္မူ ဂ်ပန္ျပည္မွ ေရဒီယိုသတၱိႀကြဓာတ္မ်ား ေရြ႕လ်ားလာႏုိင္သည္ဟု စိုးရိမ္မွုျဖင့္ စတိုးဆိုင္မ်ားတြင္ လူအမ်ား ဆားထုပ္မ်ားကို တြန္းတုိးကာ
လု၀ယ္ႀကသည္ ကို တီဗြီမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။

အရာရာကို ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားဆံုးျဖတ္ႏုိင္မွဳစြမ္းအားသည္ အတန္းပညာအျပင္ အေတြ႕အႀကံဳ၊ စာေကာင္းဖတ္ႏုိင္စြမ္း၊ ေခါင္းေအးထားႏုိင္စြမ္း၊ ျခံဳငံုစဥ္းစားႏဳိင္စြမ္းမ်ားေပၚတြင္လည္း အမ်ားႀကီးမူတည္သည္။ ျပႆနာတစ္ခုကို သံုးသပ္ရာတြင္ မိမိလိုရာဆြဲျခင္း (subjective) ထက္ မွ်မွ်တတသံုးသပ္ျခင္း (objective) ျဖစ္ဖို႕လိုသည္။ စိတ္လုိက္မာန္ပါ ၀ရုန္းသုန္းကား ေျပာဆိုျခင္း (emotional) ထက္ စနစ္တက် အခ်က္က်က် (professional) တင္ျပတတ္ဖို႕လည္း လုိသည္။

လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား စိတ္ထားမွန္ဖို႕ လုိသကဲ့သို႕ ျပည္သူမ်ားမွာလည္း အေျခခံအသိပညာဖြံ႕ျဖိဳးတုိးတက္ဖို႕လည္း လုိသည္။ သို႕မွသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ရွင္သန္ဖုိ႕ အလားအလာမ်ားမည္။ သုိ႕မဟုတ္ပါက ...